باسمه تعالی

« اعتراف »

امواج خروشان تاریخ، گاهی اخبار سرنوشت سازی از رویدادهای آینده به همراه خود می آورند. اما اگر این پیش گوئیها با منبع وحی پیوند بخورد، اعتبار و نقشی تعیین کننده خواهد داشت. در این میان، مهم آنست که ما انسانها این امواج را به خوبی دریافت کنیم و هنگامی که با ترازوی منطق آنها را سنجیدیم، از صمیم قلب آنها را بپذیریم و خویشتن را برای رویدادنشان آماده نمائیم. موضوع رسالت پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله و سلم) نیز جزو آن دسته از رویدادهای سرنوشت سازی است که پیش گوئی آن، از مدتها قبل توسط منبع وحی در صفحات تاریخ نگاشته شده بود.

قرآن مجید با صراحت کامل می گوید: اهل کتاب نام و خصوصیات او را در کتاب های خود می خوانند و می دانند که پیامبران آنان از ظهور و برانگیختن چنین رهبری گزارش داده اند.⁽¹⁾

از این رو دانشمندان یهود، راهبان مسیحی و کاهنان عرب پیش از بعثت پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم)، از نبوت آن حضرت خبر می دادند و مدرک آنان نیز همان کتاب های دینی و عهدین بود.

به همین خاطر و بر پایه ی همین پیش گویی ها، وقتی پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم ) در سال هفتم هجرت، نامه های دعوت به زمامداران جهان فرستادند؛ قیصر (فرمانروای روم)، واکنش جالبی به آن نشان داد که داستان آن را باهم مرور می کنیم:

وقتی نامه رسان رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم )، نامه را به قیصر (فرمانروای روم) تسلیم کرد، زمامدار خردمند روم احتمال داد که نویسنده ی نامه، همان محمد موعود انجیل و تورات باشد. لذا دستور داد تا از خصوصیات زندگی وی اطلاعات دقیقی به دست آورند و هرکس از نزدیکان و یا از کسانی که از اوضاع وی اطلاع دارند را شخصا به حضور او بیاورند.

از قضا در همین زمان، ابوسفیان و دسته ای از قریش برای تجارت به شام آمده بودند. ابوسفیان اگرچه به خاطر حفظ موقعیت خویش از سرسخت ترین دشمنان اسلام به شمار می آمد، اما پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم )  را از نزدیک می شاخت و از خصوصیات ایشان آگاه بود. لذا مأمور قیصر با او و همراهانش تماس گرفت و همه را به بیت المقدس و دربار پادشاه برد. قیصر دستور داد که ابوسفیان پیش روی او بایستد و به سوالات او به دقت پاسخ دهد و همراهان او هم پشت سرش بایستند و مراقب سخنانش باشند تا اگر ابوسفیان به دروغ و یا خطا حرفی زد، سریعا به آن اشاره کنند. با این اوضاع، قیصر از ابوسفیان سؤالات زیر را مطرح کرد و ابوسفیان نیز پاسخ گفت:

قیصر: نسب محمد چگونه است؟

ابوسفیان: از خانواده ای شریف و بزرگ است.

قیصر: در نیاکان وی کسی هست که بر مردم سلطنت کرده باشد؟

ابوسفیان: نه

قیصر: آیا پیش از ادعای نبوت، از دروغ گفتن پرهیز داشت یا نه؟

ابوسفیان: محمد مرد راستگویی بود.

قیصر: چه طبقه ای از مردم از او طرفداری می کنند و به آیینش گرویده اند؟

ابوسفیان: اشراف با او مخالفند و افراد عادی و متوسط، هوادار او هستند.

قیصر: آیا پیروان او رو به افزونی اند؟

ابوسفیان: آری.

قیصر: آیا او در نبرد با مخالفان پیروز است یا مغلوب؟

ابوسفیان: گاهی پیروز است و گاهی با شکست روبرو است.

در این هنگام قیصر به مترجم خود گفت: به آن ها بگو اگر این حرف های شما صحیح باشد، حتما او پیامبر آخر الزمان است. من در برابر او خضوع می کنم و برای او احترام قائلم.

در این میان یکی از نزدیکان قیصر خواست شیطنتی کند و گفت: محمد در نامه خویش، نام خود را بر نام تو مقدم  داشته است. قیصر عصبانی شد و گفت: کسی که فرشته ی وحی بر او نازل می شود، شایسته است تا نام او بر نام من مقدم باشد. 

سپس قیصر در پاسخ نامه ی پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم ) نوشت: نامه ی شما را خواندم و از دعوت شما آگاه شدم. من می دانستم که پیامبری خواهد آمد ولی گمان می کردم که این پیامبر، از شام خواهد برخاست... ⁽²⁾

(برگرفته از کتاب "راز بزرگ رسالت" نوشته­ی: آیت الله جعفر سبحانی)